MARCIN KAMIŃSKI – patron szkoły

Napisał: Ryszard Badowski

Marcin Kamiński urodził się 11 listopada 1913r. w Strzemieszycach Wielkich w Zagłębiu Dąbrowskim z ojca Waleriana i matki Leonii z domu Szujeckiej  (wychowanki Szlacheckiego Instytutu Maryjskiego w Wilnie). Ojciec pochodził z Mazowsza, gdzie urodził się (1878) jako dwunasty syn Klemensa, herbu Dołęga… Z informacji jakie posiada autor życiorysu wynika, iż przodek Kamińskich brał udział w 1331 r. w bitwie z Krzyżakami pod Płowcami, za co od króla Łokietka otrzymał herb i nadanie ziemi na Mazowszu w rejonie Ciechanowa (Zalesie Borowe). Ze względu na pracę ojca, jako pracownika kolei warszawsko-wiedeńskiej, rodzina Kamińskich zmieniała często miejsce zamieszkania, aby w grudniu 1930 r. osiąść na stałe w Katowicach. W związku z zainteresowaniami i tradycjami rodziców, dzieci uczono gry na instrumentach – w tym Marcina na fortepianie.
Naukę rozpoczyna w 1928 r. w Instytucie Muzycznym w Katowicach w klasie fortepianu prof. Juliana Lewingera-Lewińskiego, który kończy w 1934 r. (w tym samym roku ukończył gimnazjum uzyskując maturę). Po zdaniu egzaminów wstępnych (1934 r.) zostaje przyjęty do Państwowego Śląskiego Konserwatorium Muzycznego w Katowicach do klasy fortepianu prof. Aleksandra Brachockiego (ucznia I. J. Paderewskiego), u którego to w 1937 r. podejmuje studia w zakresie kompozycji. Efektem wieloletnich studiów było uzyskanie w 1938 r. dyplomu nauczycielskiego, w rok później (1939) uzyskał dyplom pianisty, zaś dyplom z kompozycji uzyskał w 1948r. w klasie prof. Bolesława Woytowicza.
Od młodych lat działa społecznie, po wyzwoleniu Śląska (1945) aktywnie uczestniczy w organizacji życia muzycznego oraz szkolnictwa muzycznego na Śląsku, jak również w kraju.
Pracę zawodową rozpoczyna w 1936 r. w Cieszynie w Prywatnej Szkole Muzycznej w klasie fortepianu. Z jego inicjatywy na terenie Gliwic powstają pomniki Fr. Chopina – 1949 r. oraz A. Mickiewicza – 1956 r. W Gliwicach w 1945 r. zakłada Instytut Muzyczny (późniejsza PSM I i II °) którego zostaje dyrektorem oraz przyczynia się do powstania Operetki Śląskiej. Wiele jego poczynań trwale zapisało się w historii miasta, na terenie którego działał i pracował do 1964 r. W tym właśnie roku przybywa do Płocka i obejmuje stanowisko dyrektora P.S.M. I st., która w 1968 r. otrzymuje status Szkoły Zawodowej I i II stopnia.
Reaktywuje działalność Płockiego Towarzystwa Muzycznego (którego jest sekretarzem do chwili śmierci). Rozwija działalność Społecznych Ognisk Muzycznych na terenie byłych powiatów: Płock, Gostynin, Sierpc. Jest inicjatorem, założycielem i pierwszym Dyrektorem Płockiej Orkiestry Kameralnej (1977 r.).
Umiera w Płocku 21 sierpnia 1990r. gdzie zostaje pochowany na miejscowym Cmentarzu Komunalnym w Alei Zasłużonych.

Twórczość Marcina Kamińskiego można podzielić na kompozycje:

a) instrumentalne:

Poemat symfoniczny „Wyklęci” (1947), „Paweł Kocima” (1949), „Tryptyk dziecięcy na orkiestrę” (1948), Suita symfoniczna „Śladami Fryderyka” (1949), „Suita na kwartet instrumentów dętych drewnianych” (1949), „Tryptyk płocki” na orkiestrę (1975), „Saga o Bolesławie Krzywoustym” (1984), „Capriccio” na altówkę z fortepianem (1980), „Fanfary zwycięstwa” (1983), „Tryptyk – Mazusiowe impresje” na skrzypce z fortepianem (1984).

b) wokalne:

„Kolęda pastuszka” (1940), „Cykl pieśni” (1944), „Śląsk śpiewa” (1944), „Kwiaty” – cykl pieśni do słów: K. Iłłakowiczówny i A. Asnyka (1974), „Chopin nad oceanem” do sł. J. Jędrzejowskiego (1974), „Marzenie” do słów L. Staffa (1977), „Rozmiłowała się ma dusza” do słów J. Kasprowicza (1979), „Kolędziełki beskidzkie” do słów E. Zegadłowicza (1980).

c) instrumentalno – wokalne:

„Kantata” do wiersza A. Mickiewicza „Oda do młodości” na chór mieszany, bas solo i orkiestrę (1957), „Rapsod o romańskich drzwiach płockiej Katedry” (1981), „Kantata oratoryjna Bolesław III Krzywousty” (1985), Oratorium pt. „Rok 1237 – lokacja Płocka” (1986-1987).

Należy nadmienić, iż oprócz pracy kompozytorskiej, zajmował się pracą publicystyczną i pisarską: „Wacław Lachman” (TNP), „Szkic życia muzycznego”, „Ludomir Różycki” – opowieść o życiu i twórczości (Pomorze – Bydgoszcz 1987), nieopublikowana praca o Faustynie Piasku jak również „Opowieść o swoim życiu” – materiały te przekazał autorowi życiorysu.